Atatürk’ün evlatlık aldığı çocuk büyüyünce ne oldu?

Cumhuriyetin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün himayesine alarak büyüttüğü ve okuttuğu Sığırtmaç Mustafa’nın hikayesini sizin için derledik.

Atatürk tarafından 1929 yılında himaye altına alınıp okutulan Yalova’lı Sığırtmaç Mustafa, Mustafa Kemal Atatürk’le karşılaşmasını bir gazeteciye şu şekilde anlatmıştır:

“O zaman daha sekiz yaşında idim. 1929 yılının yaz ayları içinde (16 Eylül) bir gündü… Sığırları otlata otlata çiftliğe geliyordum. Derken, uzakta yirmi kadar atlı belirdi… En öndeki atlı bana doğru geliyordu. Yaklaşınca atından indi; çiftliğe nereden gidildiğini soruyordu. Elimle işaret ettim:

– “Siz, yanlış yoldan gelmişsiniz… Çiftliğin yolu, şuradadır!”

Bu atlı, benden adımı öğrenmek istedi:

– “Mustafa!” diye cevap verince gülümsedi:

– “Benim de adım Mustafa… Demek adaşız!”

Sonra birdenbire:

– “Gazi’yi tanır mısın?” diye sordu.

– “Tanımam!” dedim.

– “Onu sever misin?”

– “Severim!”

– “Niçin seversin?”

– “Paşa olduğu için severim!” Tekrar gülmeye başladı.

Ben, cılız, çelimsiz, hasta bir çocuktum.”Bu adam, benimle eğleniyor galiba…” dedim. Fakat O, sorgularının arkasını kesmiyordu; bir aralık sordu:

• “Sen, ne iş görürsün?”
• “İşte şu gördüğün sığırları güderim!”
• “Ne kazanırsın?”
• “Ayda üç lira…”

Atatürk’ün evlatlık aldığı çocuk büyüyünce ne oldu? Çok şaşıracaksınız…

• “Peki, söyle bana, ayda üç lira, senede kaç lira eder?..” Kendisinin ve yanındakilerin yardımıyla, ayda üç liranın bir senede ne ettiğini hesaplayarak cevap verdim:
• “Otuz altı lira eder!”
• “Sana bu otuz altı lirayı versem, ne yaparsın?”
• “Hiç!…Almam ki…”
• “Neden almıyorsun?”
• “Otuz altı lira çok para…” Sonra biraz düşünerek ekledim:
• “Neden aldın? diye sorarlar… “Tanımadığım yolcu, tekrar gülümseyerek:
• “Aferin oğlum, dedi, böyle olmalı… ” “Fakat, bu parayı yol gösterdiğin için veriyorum sana! Kimse bir şey demez!”

Hâlâ benimle alay edildiğini sanıyordum. Otuz altı lirayı kabul etmeye bir şartla razı oldum. Yolda yemek için getirdiğim yarım okka kadar ceviz vardı:

• “Bu cevizleri alırsan, ben de senin paranı alırım!” dedim. O, bana bir avuç para verdi, ben ona bir avuç ceviz verdim. Böylece ödeşmiş olduk. Ayrılacağı sırada, tekrar adımı sordu:
• “Mustafa, dedim.”
• “Benimki de Mustafa, ama, dedi, yanında “Kemal”i var. Mustafa ile Kemal, bir araya gelirse ne olur?.”
• “Sakın, dedim, bu atlı; Mustafa Kemal Paşa olmasın?…” Sonra etrafındakilerin ona karşı gösterdikleri saygılı hareketleri hatırlayarak; kararımı verdim:
• “Odur!…Odur!…Gazi Paşadır!” Ama, kendisine onu tanıdığımı belli etmedim. Giderken sordu:
• “Beni, başka bir yerde görsen tanır mısın?..”Başımı salladım:
• “Tanımaz mıyım ya… Sen Gazi Mustafa Kemal Paşasın!” Hayvanlarını dörtnala sürüp gittiler.
• Ben de sığırlarımı alarak çiftliğe döndüm. Ertesi gün(16 Eylül) kaplıcalara çağırdılar. Kapıdan içeri girince, hiç şaşalamadım. Hemen gidip elini öptüm:
• “Mustafa… dedi, seni çiftliğime kâhya yapacağım! İster misin?..”
• Sordum:
• “Kâhya ne demek?”
• “Çobanların en büyüğü odur!” Cevap vermedim. O tekrar sordu:
• “Kâhyalık işi için ayda dört lira versem yetişir mi?”
• “Siz bilirsiniz!” dedim. Gülümsedi.

Yüzbaşı rütbesindeyken Rıfkiye Hanım ile evlendi. 1954 yılında, Makbule Atadan tarafından manevi evlat olarak kabul edildi. Kızı Tacinur’a ismini Makbule Hanım verdi. Bir süre sonra sağlık sebebiyle orduda Personel sınıfına geçti. Çeşitli askerlik şubelerinde görev aldıktan sonra 1960 yılında kalp rahatsızlığı nedeniyle binbaşı rütbesindeyken emekliye ayrıldı ve ömrünün son yıllarını Yalova’da geçirdi. 15 Ocak 1987’de yaşamını yitirdi ve Yalova’da toprağa verildi.

Haberi Paylaş: https://namehaber.com/?p=3283